Մի հոգեբան, ով սովորել
էր Գուրջիևի մոտ, մի հարսանեկան արարողության ժամանակ որոշում է փորձ կատարել:
Տանտերերից ոչ հեռու
կանգնած նա հետևում է անցող-դաձող հյուրերին և հասկանում, որ տանտերերից ոչ մեկը չի
լսում նրանց: Այդ ժամանակ նա խառնվում է հյուրերին և մոտենալով տանտերերից մեկին՝ կամաց
ասում.
-Այսօր մահացավ իմ
տատիկը:
Տանտերը պատասխանում
է.
-Ի˜նչ հրաշալի է:
Հոգեբանը նույնը ասում
է մյուս տանտիրոջ հետ, և նա պատասխանում է.
-Դուք շատ բարեհոգի
եք:
Իսկ փեսան այդ առթիվ
ասում է.
-Արդեն քո ժամանակն
էլ է հասել, ծերո՛ւկ։
Ոչ ոք դիմացինին չի
լսում: Դուք լսում եք այն, ինչ ակնկալում եք լսել:
Սպասելիքները ձեր
ակնոցն են:
Թարգմանեց Արաքս Զուլալյանը
