Ռուսերենից թարգմանեց Արաքս Զուլալյանը
Մի գործարար Հարավային Աֆրիկայում մի մեծ ադամանդ է գնում, որը մեծ ձվի դեղնուցի չափ է լինում: Երբ ադամանդի մեջ ճեղք է հայտնաբերվում, մարդը
վշտանում է:
Ոսկերիչը, ում քարի նոր տերը ցույց է տալիս` հուսալով, որ խորհուրդ կտա` ինչպես վարվել, հիացմունքով թափահարում է գլուխը և ասում.
- Այս քարը կարելի է բաժանել երկու մասի, որոնցից կստացվի
երկու հրաշալի ադամանդ, և դրանցից յուրաքանչյուրը ավելի թանկ կարժենա, քան այս ալմաստը:
Բայց խնդիրն այն է, որ մի անզգույշ հարվածը
կարող է մի բուռ փոքր փշուրների վերածել բնության այս հրաշքը: Իսկ այդ կտորները կլինեն ավելի էժան և գրեթե ոչինչ չեն արժենա: Ես ռիսկի չեմ դիմի և չեմ ստանձնի այս աշխատանքը:
Այսպես էին արձագանքում և ուրիշ ոսկերիչներ տարբեր երկրներում,
ուր նա գործով գնում էր: Մն անգամ նրան խորհուրդ տվեցին դիմել ամստերդամցի մի ծեր ոսկերչի, ով ոսկի ձեռքեր ուներ: Նույն պահին գործարարը գնում է Ամստերդամ և գտնում ծեր ոսկերչին: Հետաքրքրությամբ զննելով քարը՝ վարպետն սկսում է նախազգուշացնել վտանգի մասին:
Ընդհատելով ոսկերչին՝ գործարարն ասում է, որ այդ պատմությունը նա արդեն լսել է և անգիր գիտի: Ոսկերիչը համաձայնում է օգնել՝ ասելով աշխատանքի գինը:
Քանի տերը համաձայնում է, իմաստուն ոսկերիչը դիմում է երիտասարդ սկսնակին, ով հեռվում նրանց մեջքով էր նստած և զբաղվում էր իր գործով: Վերցնելով քարը՝ տղան դնում է այն ափի մեջ և մուրճով մեկ անգամ հարվածելով՝ բաժանում երկու մասի և առանց նայելու վերադարձնում ոսկերչին:
Ադամանդի տերը ցնցված հարցնում է.
-Ինչքա՞ն ժամանակ է նա ձեզ մոտ աշխատում:
-Ընդամենը երեք օր: Նա չգիտի այս քարի իսկական գինը, դրա համար էլ ձեռքը ամուր էր և չդողաց:
Խորհուրդը
Բոլոր դժվարությունները կյանքում ընդունեք այնպես, ինչես նա, որին հեշտ կհամարձակվեք գնալ, և մի ստեղծեք անհաղթահարելի դժվարություններ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Մեկնաբանություններ գրելուց գրեք հայատառ