Կատուն

Լեոնիդ Ենգիբարյանի ստեղծագործություններից
Ռուսերենից թարգմանեց Արաքս Զուլալյանը

Գծավոր պոչով կատուն ասաց հզոր աստվածուհուն.

-Խնդրում եմ, շատ եմ խնդրում հզոր աստվածուհի , դու կարող ես ամեն ինչ, դաձրու ինձ կին: Ես դա շատ եմ ցանկանում:

Եվ հզոր աստվածուհին ասաց.

-Դա անելը դժվար չէ, դժվար է սիրելը: Իսկ կինը, եթե չի կարողանում սիրել , դադարում է կին լինելուց:

-Ես կսիրել, կսիրեմ, երդվեց գծավոր պոչով կատուն;

-Լավ, ասաց գերագույն աստվածուհին .

-Մեկ, երկու, երեք;

Եվ կատուն դարձավ կին: Նա սիրեց: Տղան գեղեցիկ էր և բարձրահասակ: Ուներ բաց գույնի մազեր, որովհետև այնքան բարձրահասակ էր, որ գլուխը դիպրում էր արեգակին:

Տղան նույնպես սիրեց կատվին:

Բայց, երբ նա ցանկացավ համբուրել նրան, դժբախտություն եղավ: Անկյունում երևաց մի մուկ; Եվ կատուն մոռացավ, որ ինքը այլևս կատու չէ, հարձակվեց մկան վրա և… նորից դարձավ սովորական կատու գծավոր:

Իսկ տղան : Ինչ՞ կարող էր անել նա: Նա գնաց:

Նա  գեղեցիկ էր և բարձրահասակ: Ուներ բաց գույնի մազեր, որովհետև այնքան բարձրահասակ էր, որ գլուխը դիպրում էր արեգակին:

Կատուն երկար ժամանակ լաց էր լինում, բայց գերագույն  աստվածուհին անհողդողդ էր: Չէ՞ որ   ինքն էլ է կին: